I

n 1957 kreeg Alec Issigonis, die al naam had gemaakt met de Morris Minor, de opdracht om een prototype te ontwerpen van een auto voor vier inzittenden, die met een van de bestaande motoren van BMC (British Motor Corporation) uitgerust moest worden en die kleiner zou zijn dan gelijk welke andere auto in het aanbod van de BMC-groep. Dat was het begin van de Mini die in 1959 voorgesteld werd. De auto was uitgerust met een dwars ingebouwde 4-cilinder, werd op de voorwielen aangedreven en bood, ondanks zijn lengte van amper 3,05 m, plaats aan vier volwassenen. Het was een even revolutionaire als karaktervolle auto die een belangrijke rol zou spelen in de evolutie van de maatschappij in de jaren '60.

In 1959 brachten Austin en Morris, de merken die in 1952 BMC gevormd hadden, de auto allebei onder een eigen naam uit: de Austin Seven en de Morris Mini Minor. De productievestigingen lagen in Longbridge (Austin) en Cowley (Morris) en in 1959 liepen wekelijks een honderdtal auto's van de band.

In 1961 verscheen de Mini Cooper, een uitvoering die de tuner John Cooper onder handen had genomen. Dat model zou al snel van zich laten horen in de autosport. Reeds in 1969 werd Mini een zelfstandig merk.Er zagen heel wat varianten het licht, maar het basisconcept bleef onveranderd. De laatste Mini die op het concept van Issigonis gebaseerd was, werd in 2000 gebouwd.Sinds 1994 is het merk een dochteronderneming van BMW dat eerst gedurende enkele jaren de originele Mini op de markt bracht, vooraleer het vanaf 2001 nieuwe modellen lanceerde.